Hatay’ın Defne ilçesinde yaşayan 23 yaşındaki Barış Özbay, yaklaşık üç yıldır evden çıkmayarak ve sadece telefon ile bilgisayar ekranına kilitlenerek adeta sanal dünyaya bağımlı hale geldi. Evlerini ve yakınlarını depremlerde kaybeden anne Semra Özbay, oğlunun hayata tutunabilmesi için resmi makamlardan acil yardım çağrısı yapıyor.
HAYATINA KİLİTLENDİĞİ ÜÇ YIL: “DUŞ ALMIYOR, BANYO YAPMIYOR, HAYALİ YOK”
Depremin ardından eğitimine ara veren Barış, kendini evin dört duvarıyla çevrili bir dünyaya hapsetti. Günlerini yalnızca yemek, tuvalet ve diğer zorunlu ihtiyaçlarını karşılayacak kadar hareketle geçiriyor. Duş almak, tırnaklarını kesmek gibi basit kişisel bakım eylemleri bile artık onun için dayanılmaz yük haline gelmiş durumda. Bazı günler “elinden gelse yemek yemem, tuvalete gitmem” diyor; çünkü dış dünya onun için tamamen kapanmış bir kutu.
Anne Özbay’ın anlattığına göre, Barış eskiden neşeli, sosyal, başarılı bir öğrenciydi. Ancak yaşadığı kayıpların ardından değişti, iletişimi neredeyse tamamen kesti ve artık sadece telefon ekranına bakmakla yetiniyor. Bazı zamanlar “ölmek istiyorum” sözleriyle annesini de çaresiz bıraktı.
“YARDIM BEKLİYORUM”: BİR ANNE NELER YAŞIYOR?
Semra Özbay, artık her gün büyük bir acıyla oğlunun eriyişini izlediğini söylüyor. Oğlunun psikolojik ve fiziksel olarak iyileşmesini istiyor ama Barış bu desteği reddediyor. Anne, oğlunu eski haline döndürecek tıbbi ve psikolojik yardımlar sunulmasını istiyor; çünkü kendisi yalnız, çaresiz ve bıkmış durumda.
Yetkililere seslenen Özbay, “Ben çocuğumu hayata döndürmek istiyorum. Ancak tedaviye yönlendirmek için Barış’ın rızası şart görünüyor. Ne yapacağımı bilemiyorum.” diyerek yardım çağrısını dillendirdi.
SOSYAL SORUNLAR VE TEDAVİSEL BOYUT
Bu hikâye, dijital çağın getirdiği “sanal hayata bağımlılık” krizini çarpıcı şekilde gözler önüne seriyor. Uzun süre hareketsizlik, sosyal izolasyon, mental çöküntü gibi etkiler ile birleşince, birey fiziksel ve psikolojik sağlığını da kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalıyor.
Uzmanlar, bu tip vakalarda erken müdahale, psikolog ve psikiyatri desteği ile aile rehberliğinin önemine dikkat çekiyor. Telefon ve bilgisayar bağımlılığı sadece eğlence bağımlılığı değil, çoğu zaman yaşamdan kopuş anlamına gelebilir.
Barış’ın hikâyesi, yalnızca bir bireyin dramı değil; toplumun psikososyal altyapısının ve afet sonrası psikolojik yardım sistemlerinin sınanmasıdır. Şimdi öncelikli görev: O gence yeniden hayat ışığı yakmak, bir annenin yitip giden umudunu yeniden yeşertmek…
